Manefa (Skopiczewa)
Marija Skopiczewa | |
Schimniszka | |
Data i miejsce urodzenia |
1 kwietnia 1918 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
25 lutego 1984 |
Wyznanie | |
Kościół |
Manefa, imię świeckie Maria Skopiczewa, w prawosławnej hagiografii – Manefa Homelska (ur. 1 kwietnia 1918 w Siewriukach, zm. 25 lutego 1984 tamże) – białoruska mniszka prawosławna, święta prawosławna.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Pochodziła z chłopskiej rodziny Władimira i Glikierii Skopiczewych. Od wczesnego dzieciństwa była częściowo sparaliżowana, niezdolna do chodzenia[1][2]. Była wychowywana w głęboko religijnej atmosferze, ostatecznie w młodym wieku wstąpiła do monasteru Tichwińskiej Ikony Matki Bożej w Czonkach[2]. Była jedną z ostatnich osób, które przyjęły postrzyżyny mnisze z rąk schiihumena Makarego, mnicha z Pustelni Optyńskiej, a następnie jej ojca duchowego[2]. Następnie została schimniszką[3]. Monaster, w którym żyła, został zlikwidowany po rewolucji październikowej[4]. W czasie II wojny światowej zamieszkała w domu wierzącego małżeństwa, zaś po jej zakończeniu wróciła do rodzinnych Siewriuków. Tam przyjmowała wiernych przybywających do niej z prośbami o modlitwę i radę duchową[1].
Według prawosławnej tradycji była obdarzona zdolnością jasnowidzenia, znała ukryte myśli i zamiary odwiedzających ją ludzi, przewidywała przyszłość i uzdrawiała. Otrzymywane od wiernych dary rozdawała potrzebującym[2].
Zmarła w 1984. Jej grób był celem pielgrzymek, miało na nim dochodzić także do uzdrowień. W 2006 relikwie mniszki zostały ekshumowane i wystawione dla kultu w soborze Świętych Piotra i Pawła w Homlu[2]. Rok później Manefa została kanonizowana[1]. Ceremonii przewodniczył metropolita miński i słucki, egzarcha Białorusi Filaret[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Сегодня верующие чтят память преподобной Манефы Гомельской [online], sobor.by [dostęp 2016-08-12] .
- ↑ a b c d e Преподобная Манефа Гомельская [online] .
- ↑ a b У Гомеля — своя святая [online], gp.by [dostęp 2016-08-12] .
- ↑ Чёнковский храм отметил престольный праздник [online] [dostęp 2016-08-12] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-28] .